De uitsluitingsclausule en erfbelasting

Eerder kwam de uitsluitingsclausule bij de bespreking van schenkingen al ter sprake.
De erflater of schenker heeft de bevoegdheid om aan wat van hem/haar wordt verkregen de voorwaarde te verbinden dat die verkrijging niet in een huwelijksgemeenschap valt. De schenking of erfenis blijft dan privébezit van de ontvanger. Vanaf 1 januari 2018 staat in de Nederlandse wet voor huwelijken vanaf 1 januari 2018 dat schenkingen en erfenissen niet meer in de huwelijksgemeenschap terecht komen.

De uitsluitingsclausule kon voor 1 januari 2018 niet eenvoudig door erfgenamen bijvoorbeeld bij het wijzigen van huwelijkse voorwaarden terzijde worden geschoven. Dit is sinds 1 januari 2018 wel mogelijk maar alleen voor huwelijken vanaf 1 januari 2018.

Bij overlijden van een kind valt door een uitsluitingsregeling de verkregen erfenis of schenking buiten de huwelijksgemeenschap en vergroot daardoor de nalatenschap.

Dit kan uit erfbelastingelijk oogpunt welk eens vervelend uitpakken. Om te voorkomen dat de kinderen worden belemmerd bij het besparen van erfbelasting, kan de uitsluitingsclausule achterwege worden gelaten of worden bepaald dat de gevolgen ongedaan gemaakt worden als het huwelijk van het kind door overlijden wordt ontbonden. Dit is een voorwaardelijke of zachte uitsluitingsclausule.

Vanaf 1 januar 2018 is er ook een insluitingsclausule die speciaal is voor mensen die na 1 januari 2018 in het huwelijk treden en die regelt dat schenkingen wel in de huwelijksgemeenschap vallen als de huwelijkspartners dat zelf hebben bepaald bij huwelijksvoorwaarden.

Kortom vanaf 1 januari 2018 geldt ongeveer het omgekeerde van voor die tijd.

(Voor geregisterde partners geldt hetzelfde als hiervoor voor gehuwden is beschreven.)